Uzmanlar, arzunun bazı insanları diğerlerinden daha fazla önemsememize neden olan “kimyasal bir etkiden” kaynaklandığını ortaya çıkardı. Araştırmacılar eşlerini arayan çayır fareleri üzerinde beyin görüntüleme teknolojisini kullandı. Tarla fareleri, tek eşli olarak çiftleşen yüzde 5’ten az memeli arasında.
Yeni bir çalışma bazı insanların beynimizde benzersiz bir kimyasal etki bırakabildiğini gösterdi. Bu durum zaman geçse de insanları ilişkileri sürdürmeye iten şey. Ve zaman gerçekten de tüm yaraları iyileştiriyor çünkü araştırmacılar aynı kimyasal etkinin zamanla sevginizle teması kestikçe yok olduğunu da buldu. Araştırmacılara göre sevdiğiniz biriyle buluşmaya giderken beyinde salgılanan “dopamin” arzuyu canlı tutmada kritik bir rol oynuyor. Colorado Boulder Üniversitesi’nden doçent Zoe Donaldson, “Bulduğumuz şey neden bazı insanlarla birlikte olmayı diğerlerinden daha fazla istediğimizi açıklamamıza yardımcı olan arzunun biyolojik temeli.” ifadelerini kullandı. Ekip bu çalışmada partnerlerine ulaşmaya çalışan tarla fareleri üzerinde beyin görüntüleme teknolojisini kullandı. Bu tüylü kemirgenler, tek eşli çift bağları oluşturan memelilerin yüzde üç ila beşi arasında yer almaları nedeniyle seçildi. Bir tarla faresinin ayrı bir odada bulunan partnerine ulaşmaya çalıştığı senaryolar kurgulandı. Sensör bir dopamin salınımı algıladığında yanıyordu ve çift yeniden bir araya geldiğinde sensör sürekli yanıp sönmeye başladı. Kapının diğer tarafına eşleri olmayan rastgele bir tarla faresi yerleştirildiğinde sensör kararıyordu. Bu durum dopaminin bizi partnerimizi aramaya motive etmek açısından gerçekten önemli olduğunu gösteriyor. Partnerimizle birlikteyken, bir yabancıyla olduğundan daha fazla dopamin ödül merkezimizde akıyor.
SONSUZ AŞK DİYE BİR ŞEY YOK Araştırmacılar ayrıca kalbi kırılanlar için de umut olduğunu keşfettiler; çünkü bir süre ayrı kaldıktan sonra beyin yeni bir bağ kurmaya hazır hale geliyor. Bunu keşfetmek için tarla faresi çifti dört hafta boyunca, bir kemirgenin hayatında sonsuzluk kadar, ayrı tutuldu ve yeniden bir araya geldiklerinde dopamin salınımı neredeyse yok olmuştu. Beyinlerindeki arzu kaybolmuştu ve eski partnerleri hormonal düzeyde diğer tarla farelerinden ayırt edilemez durumdaydı. Proje sorumlusu Dr. Donaldson, “Bunu hayvanın hayatına devam etmesine ve potansiyel olarak yeni bir bağ kurmasına olanak tanıyan beyindeki bir tür sıfırlama olarak düşünüyoruz” dedi. Bu acı verici bir ayrılık yaşayan, hatta eşini kaybeden insanlar için iyi bir haber olabilir. Ortaya çıkan bulgular beynin bizi sonsuz karşılıksız aşktan koruyacak doğal bir mekanizmaya sahip olduğunu gösteriyor olabilir. Ekip bu çalışmayı sürdürecek ve sonuçların insanlara ne kadar uyarlanabilir olduğunu araştırmaya devam edecek. Bilim insanları beyindeki sağlıklı bağların nasıl göründüğünü anlayarak, sosyal dünyalarını etkileyen akıl hastalıkları olan birçok kişiye yardımcı olacak yeni tedevailer üretmeyi umuyor.