Cillian Murphy'nin Travmatik ve Acı Dolu İrlandalı Babayı Oynadığı 'Small Things Like These' Hakkında Detaylar

Haberler

Cillian Murphy’nin Travmatik ve Acı Dolu İrlandalı Babayı Oynadığı ‘Small Things Like These’ Hakkında Detaylar

Berlin Film Festivali’nin açılış gecesi filmi, Cillian Murphy’nin başrolde olduğu, 1980’lerde geçen bir İrlanda travma hikayesini konu alıyor. Film, acı çeken bir baba figürünü merkeze alarak izleyicilere derin duygusal bir deneyim sunmayı amaçlıyor. Murphy’nin performansı şimdiden dikkat çekiyor ve büyük beklentilere sebep oluyor. Oyuncunun bu roldeki etkileyici yeteneği ve karakteri canlandırmadaki derinliği, filmi izlemeyi heyecanla bekleyenler arasında büyük bir ilgi uyandırıyor.

Kaynak: https://deadline.com/2024/02/small-th…

Filme geçecek olursak, en başından itibaren nerede olduğumuz konusunda hiç şüphe yok. Kışın loş gün ışığında dar, gri sokaklar, sıkışık köyler arasında turba tepeleri, bir kilise kulesinde oturan bir karga…

Burası 80’lerde Kelt Kaplanı’nın henüz kükremediği ve işlerin kıt olduğu, boşanmanın yasadışı olduğu, prezervatiflerin sadece reçeteyle alınabildiği ve merkezi ısıtmanın bilinmediği batı İrlanda.

İrlandalı oyun yazarı Enda Walsh ve Belçikalı yönetmen Tim Mielants’ın Claire Keegan’ın çok sevilen romanından uyarladıkları Berlin Film Festivali’nin açılış filmi Small Things Like These’de Bill Furlong (Cillian Murphy) beş kızı olan bir kömür tüccarı ve küçük ama başarılı bir şirketi var.

Onunla karşılaştığımızda, Noel öncesi siparişlerini yetiştirmek için normalden daha uzun saatler çalışan bir emekçi göreceksiniz. Hem yerel bir kız okulu hem de bir Magdalene çamaşırhanesi işleten yerel manastır, Murphy’nin kömür sattığı yerlerden biridir. Hikaye Bill’in manastırın kömürlüğünde yaptığı bir keşif üzerine kurulu.

Bu açıdan film aynı hikayeyi anlatırken Furlong’un kendisine farklı bir bakış açısı getiriyor. Senaryo yazımında her zaman incelikli bir ustalık sınıfı olan ve 2022 Oscar adayı Sessiz Kız’a ilham veren Keegan, bize sağlam bir aile babası, saygı duyulan, dağılmış ebeveynlerin çocuklarına karşı nazik, dışarıdan memnun ama hepimizin olduğu gibi geçmişindeki konuşulmayan şeyler tarafından rahatsız edilen bir adam hissi veriyor.

Manastırdaki kızlara Tanrı adına neler yapıldığını fark ettiğinde, geleneksel bir adamın, ve ailesinin refahından sorumlu bir babanın (Murphy), vicdanı tarafından alışılmadık bir belaya sürüklenmesinin korkunç sürpriziyle yüzleşir.

Bunun yanında filmde Murphy bize, onunla tanıştığımız andan itibaren sürekli ve gözle görülür bir sürünceme içinde olan birini sunuyor. Gündüzleri kömür çuvallarının altında eziliyor; akşamları ise temiz ve zeki çocuklarının karşısına çıkmadan önce koridordaki bir lavaboda kararmış ellerini vahşice ovuyor.

Onu sıkışık teras evlerindeki kapı aralıklarından yorgunluktan çökmüş bir halde görüyoruz. Hafızasından uzaklaşmak şöyle dursun, çocukluğunun nemli bulanıklığından çıkmak için yağmurlu bir pencerenin önünde durması yeterli oluyor çoğu zaman.

Bunların hepsi Keegan’ın hikayesinin unsurları. Senarist Walsh romandaki orijinal diyaloğun çoğunu da kullanmış, çünkü daha iyisini nasıl yapabilirdi ki?

Filmde küçük şeyler bir travma anlatısına dönüşüyor; Murphy’nin yumuşak yüz hatları -ki Robert Oppenheimer’ı muhteşem bir şekilde canlandırırken de bu kadar karmaşıktı- acının 50 tonunu özenle kaydediyor.